Hittegekte

De mussen vallen letterlijk dood van het dak. En prompt krijg ik het op mijn heupen.

Vandaag moet het huis eens een flinke beurt. 35 graden of niet, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Na weken van “rustig aan, wat niet vandaag komt, komt morgen” ben ik juist vandaag wakker geworden met een enorme schoonmaakdrift. Ik weet het wel. Ik hoor om me heen dat ik niet goed snik ben en met deze abnormale hitte mezelf rustig moet houden. Dat weet ik natuurlijk zelf ook wel, gezien ik voel hoe de zweetdruppels – al dan niet op gepaste plekken – naar beneden gutsen. Maar met af en toe een pauze – zoals nu, terwijl ik deze column schrijf – en genoeg vocht binnen handbereik, is het best te doen. Buiten is het toch veel te warm om zelfs maar stilzittend met een goed boek rust te houden, dus zo’n slecht plan is het niet.

Bovenstaande is trouwens een erfenis van mijn moeder. Die liep op dit soort dagen ook altijd zwetend met de stofzuiger door het huis. Hoe warmer buiten, hoe schoner binnen. Dan verklaarde ik haar ook altijd voor gek. Zo heb ik ook net als zij altijd de neiging om bij een spannende EK- of WK-voetbalwedstrijd, waarin Nederland een van de partijen is, te ‘vluchten’ voor (te) spannende momenten, zoals strafschoppen. Ineens moet er dan nog een afwasje gedaan of een kopje koffie gezet. Hopelijk kan ik die traditie volgend jaar weer voortzetten!

Maar enfin, nu weer genoeg geschreven. Hup, in de benen. Even de was nog ophangen en de badkamer soppen, zodat ik straks in een heerlijk verkoelend bad kan zakken. En dan de zwoele avond in de tuin doorbrengen met een glaasje. Proost, mam!